Και όταν τελειώσει η υπομονή....τελειώνει και η προσπάθεια...
Το φινάλε μετράει.....ο πρόλογος ξεχνιέται ευκολότερα
Και έτσι προχωρώ σαν να μην γνώρισα ποτέ τα δυο σου μάτια


Η σιωπή έχει την ικανότητα να εκφράζει τα πιο δυνατά λόγια.Πάντα φοβόμουν μην χάσω τουςανθρώπους που αγαπώ..!

Το σώμα και τα κόκαλα θα γίνουν όλα χώμα... και η φωτογραφία αυτή θα σώζεται ακόμα!!

Να αγκαλιάζετε τους ανθρώπους που αγαπάτε όσο πιο συχνά μπορείτε πριν γίνουν φωτογραφίες

Έτσι θα 'θελα τη ζωή

(...)

Σαν τότε..

που μύριζε    ΓΑΖΙΑ....αγιόκλημα και γιασεμί.

Καθάρια, ηλιόλουστη, που ήταν η πλάση.

Δεν ήταν κλουβιά τα σπίτια.

Μοσχοβολούσε ασβεστωμένη αυλή, χαμομήλι και μαντζουράνα,

σγουρός, πλατύφυλλος βασιλικός.

Σαν τότε..

που υπήρχε γειτονιά κι ανέμελα σφυρίζαν τα παιδιά.

Μοίραζαν το ψωμί και τις έγνοιες τους οι άνθρωποι.

Είχαν ήθη και έθιμα, στόχους κι ιδανικά.

Περίσσευε το γέλιο, η χαρά, η ομορφιά, η απλότητα και αγνότητα.

Δεν ξεχνούσαν να λένε «καλημέρα»,

μήτε ξεχνούσαν το «ευχαριστώ» και το «συγγνώμη»