Μια γυναίκα


Ένα πλατύ, δροσερό χαμόγελο έτρεχε πάνω στο γυμνό κορμί σου
σαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς, πρωί, την άνοιξη
έσταζες ολόκληρη από ηδονή, οι ερωτικές κραυγές μας
τινάζονταν μέσα στον ουρανό σα μεγάλα γιοφύρια
απ' όπου θα περνούσαν οι αιώνες - ά, για να γεννηθείς εσύ,
κι εγώ για να σε συναντήσω
γι' αυτό έγινε ο κόσμος. Κι η αγάπη μας ήταν η απέραντη
σκάλα που ανέβαινα
πάνω απ' το χρόνο και το Θεό και την αιωνιότητα
ως τ' ασύγκριτα, θνητά σου χείλη.

2.
"Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ" έλεγα. Εσύ έβαζες βιαστικά το φόρεμά σου: "Έχει ψύχρα απόψε".
Τα μάτια σου καρφώνονταν πάνω στην πόρτα
μ' εκείνο το ακαθόριστο βλέμμα
που έχουν οι αιχμάλωτοι και τα κλειδωμένα παιδιά.
Κι έκλαιγα και σε φιλούσα παράφορα και σ' αγκάλιαζα με απεγνωσμένα χέρια
μα ήταν σα να 'ξυνα με τα νύχια μου το αδιάφορο χώμα ενός τάφου
που είχαν θάψει κιόλας ολόκληρη τη ζωή μου.

Οι γυναικες που εχουν στην ζωη τους ενα καλο συντροφο που φροντιζει γι'αυτες και την Οικογενεια.....ειναι Τυχερες!!!!!

Οι υπολοιπες που παλευουν μονες για ολα....ειναι Ηρωιδες!!!!!

"Θα ΄θελα να φωνάξω το όνομά σου, αγάπη, μ’ όλη μου τη δύναμη...
Να το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο, καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει."

Τ. Λειβαδίτης

Και δεν ήμουν παρά μονο ένα φεγγάρι, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να βουτήξω τα δάχτυλα των ποδιών μου στον ωκεανό..
Δεν ημουν παρά μονο ένα ουρανιο τόξο που έπαιζε με το γελιο και το δάκρυ σκορπώντας χρωματα...
Δεν ήμουν παρά ένας αέρας που σε χάιδεψε, και τόλμησε να κλέψει μια ανασα από το άρωμα σου...
Και σάστισα....
Και έχασα ξαφνικά τη δύναμή μου.
Δεν έπρεπε να γυρίσεις το κεφάλι και να με κοιτάξεις.
Εμεινα μια ανασα κρατημένη στο κενό.
Ποσα φεγγάρια, πόσοι ωκεανοί και πόσα ουράνια τόξα χάθηκαν από τα μάτια μου...για να μπορέσω να φυλακίσω εκείνο το βλέμα.....!!!


Έλενα Αθ.