EKEINH,,,,,,,,,,,,,,,

Γυρνάς μεθυσμένος, κομμάτια, δεν βλέπεις μπροστά σου, με το ζόρι ανοίγεις την πόρτα για να μπεις στο σπίτι και το μόνο πράμα που λείπει από δαύτο να είναι,

Εκείνη.

Να είναι η παρουσία της, να είναι το άρωμά της, να είναι το γαμημένο χαμόγελό της έτσι όπως σε κοιτούσε όταν ήθελε κάτι από σένα και ετοιμαζόταν να στο πει.

Όλα γύρω σου παραμένουν ίδια, ένα μόνο πράμα λείπει και ίσως το πιο σημαντικό,

Εκείνη.

Ακόμα και τα πράματα στην κουζίνα είναι τακτοποιημένα όπως τα είχε βάλει,

Εκείνη.

Τα σεντόνια σου, διπλωμένα όπως τα είχε βάλει,

Εκείνη.

Ακόμα και η γωνία της στον καναπέ μοιάζει σαν να περιμένει,

Εκείνη.

Όλα περιμένουν,

Εκείνη.

Μα εκείνη δεν είναι εδώ..

Και αν λίγο στεναχωριέσαι και αν λίγο αναπολείς τις πιο φωτεινές σου μέρες, εκείνη πάλι ήταν που με ένα χάδι της, με μια αγκαλιά, με ένα φιλί στο μέτωπο μπορούσε να σου πάρει από πάνω σου όλη την τρέλα που σε διαφεντεύει..

Εκείνη, γιατί χωρίς εκείνη η καρδιά δεν ηρεμεί, η καρδιά ανταριάζει και ξυπνά!

Σου φωνάζει:

« Πού είναι Εκείνη; »

Και εσύ κάθεσαι και κοιτάς την γωνιά στον καναπέ..

Δεν μπορείς να ζητάς τίποτα από καταστάσεις που εσύ ο ίδιος θέλησες να τελειώσεις..

Ίσως γιατί δεν άντεχες να ζεις ζωντανός, ίσως γιατί δεν άντεχες το φως, ίσως γιατί έμαθες με τα χρόνια να ζεις στο σκοτάδι, να ζεις στην μοναξιά σου..

Κι όταν Εκείνη σου είπε

« Έλα λίγο πιο κοντά, έλα κοντά μου, έλα λίγο στο φως, έλα να ζήσουμε μαζί λίγες στιγμές πραγματικής ευτυχίας, χωρίς κουβέντες, χωρίς μεγάλα λόγια, χωρίς σ’αγαπώ που θα τα μετανιώσουμε κάποια γαμημένα βράδια σαν και κείνα που περνάς.. Έλα απλά να ζήσουμε την στιγμή, έλα να νιώσεις ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ».

Τότε εσύ απλά αρκέστηκες να πεις μια φθηνή δικαιολογία για να γυρίσεις γρήγορα στο σκοτάδι σου και βιαστικά ξέχασες πως είναι όλα χωρίς,

ΕΚΕΙΝΗ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΕΓΑΜΙΝΙΩΤΗΣ