Έχω τα γενέθλιά μου,
 άθλια η γενιά μου,
Κάνω την αυτοκριτική μου,
 πως πέρασαν όμως τα χρόνια
του συστηματος εγινα
ένα από τα πιόνια του
Αντε τωρα για αλλαγες
ανατροπες που αντοχες
μου εταξαν ελπιδα και
την εκαναν λεπιδα 
στο λαιμο μας

Σου αρέσει πάντα να ταξιδεύεις
Κοιτάς τη θάλασσα σου.....το μπλε χρώμα σε μαγεύει....
Αυτή η απέραντη αγκαλιά της....
Σε παίρνει κάθε φορά μαζί Της....
Κλείνεις για λίγο τα μάτια.....Και φεύγεις.....
Μια μουσική ακούγεται....μεσα στην απολυτη σιωπη απαλή....Ρυθμική....
Κάτι καράβια κρυμμένα....σε λιμάνια απανεμα.....
Φωτάκια μικρά από σπίτια....σε πόλεις μαγικές.....
Με χρώματα από πεύκα....Από κάθε λογής δέντρα....
Και όπως πάντα.....σε ένα παράθυρο.....λίγο θολό.....
Βλέπεις εκείνον....κοιτάζει απ'έξω.....
Σα να περιμένει κάτι να δει.....
Κοιτάζει με μάτια χωρίς χαμόγελο....Όπως πάντα μελαγχολικά....
Πηγαίνεις κοντά του.....του χαιδευεις λίγο τα μαλλιά.....
Λίγο το μάγουλο.....
Τα χείλη σου....ίσα ίσα ακουμπάνε λίγο τα δικά του.....
Σου έλειψαν.....Ένα χαμόγελο σου ξεφεύγει....
Θέλεις να τον αγκαλλιασεις.....Όμως είσαι αέρας δε μπορείς πια.....
Ένα παράπονο....ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό....
Σηκώνει το κεφάλι του.....Σε κοιτάζει έντονα.....
Έχει Καταλαβει ότι είσαι δίπλα του.....
Κλείνει τα μάτια του....σε κοιτάζει....Ένα δάκρυ τρέχει....
Κι εσύ.....Εσύ για άλλη μία φορά φεύγεις.....
Φεύγεις μακριά του.....δε θέλεις να τον βλέπεις έτσι.....
Πετάς πάλι μακρυά του.....
Σε άλλες θάλασσες....Σε άλλες πόλεις.....να ταξιδέψεις λίγο ακόμα.....μακριά του....
Πριν ξημερώσει.....Και γίνεις πάλι ένα κορμί άδειο....κενό ....
Αφού η ψυχή σου είναι δική του πια.....
Και θα περιμένεις το βράδυ....το βράδυ που οι σκέψεις συναντιούνται....έστω και για λίγο....
Έστω Και για μια ματιά......
Έστω Και για ένα χάδι.....
Έστω Και για ένα δάκρυ....
Σ.Β

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
Τρέχοντας το χρόνο να προλάβω
Πέρασε απ’ το πλάι μου η ζωή

Θε μου δίχως να το καταλάβω.

Πρώτα ήταν η θάλασσα.
Γεννήθηκα ανάμεσα σε νησιά
νησί κι εγώ πρόσκαιρα αναδυμένο
όσο να δώ ένα φως κι αυτό σαν πέτρα
και πάλι να βουλιάξω.
Τα βουνά ήρθαν αργότερα
Τα διάλεξα...

Τ. Πατρίκιος

Στην παιδική ηλικία κλαίγαμε

δυνατά

για να πάρουμε ότι μας άρεσε.....

τώρα που μεγαλώσαμε..

κλαίμε σιωπηλά για να

ξεχάσουμε

ότι θέλουμε..

Οι λέξεις και τά λόγια είναι όπως τα κλειδιά ! 

Εξαρτάται πως θα τις χρησιμοποιήσεις... 

Μπορείς να ξεκλειδώσεις ένα στόμα ή να κλειδώσεις μια ψυχή.

Αν κάποια στιγμή σε κάνουν να νιώσεις ένα μηδενικό, μην λυπηθείς...

Χαμογέλα 

Να θυμάσαι πως τα μηδενικά είναι αυτά που κάνουν τα εκατομμύρια.

Ολοι εχουμε τις χρονομηχανες  μας
Καποτε μας πανε πισω στον χρονο
τοτε τις λεμε Αναμνησεις
Αλοτε μας πανε μπροστα
τοτε κι εμεις τα ονομαζουμε
Ο Ν Ε Ι Ρ Α...

Οι πιο όμορφοι άνθρωποι δεν θορυβούν με τα λόγια ,.

Σε μαγνητίζουν με την σιωπή τους

Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Η ιδανική γυναίκα είναι εκείνη που γνωρίζει τα πάντα γι σένα 
και παρ` όλα αυτά........της αρέσεις ακόμα!

Εκεί, στην ανοιχτή θάλασσα, εκεί που οι πληγές επουλώνονται γρήγορα και η σιωπή απαντά σε ερωτήματα αναπάντητα, εκεί θέλω να χαθώ..να μην σαπίζω δεμένος στη στεριά σαν τα καράβια.