ΚΑSOS..: ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ............

....έπρεπε και οι δύο να ξενητευθουν, για να ξαναβρεθούν

Είχαν χαθεί από καιρό αυτοί οι δύο άνθρωποι. Αυτός στη Θεσσαλονίκη, αυτή είχε εγκλωβιστεί στην κόλαση της Αθήνας. Το ραντεβού τους ήταν στον Λευκό Πύργο, αυτή χάιδευε στην τσάντα της το βιβλίο που του είχε φέρει, μια ποιητική συλλογή του Σεφέρη. Είχε αποφασίσει να μην του πει τίποτα άλλο κι είχε βάλει τον μικρό κόκκινο σελιδοδείκτη στον 'Γυρισμό του ξενιτεμένου', αυτό θα ήταν η κατάθεση και ταυτόχρονα η απολογία της. Που τον είχε χάσει...
Δεν ήταν σίγουρο αν αυτός θα έρθει, ήταν θυμωμένος από καιρό, μπορεί και από χρόνια...

ΠΡΩΙ, αυτή σταμάτησε μπροστά στην είσοδο του Λευκού Πύργου, είχε οδηγήσει πολύ, νύχτες ατέλειωτες είχε κρατήσεια αυτό το ταξίδι και πάντα η Θεσσαλονίκη άφταστη δέσποζε ψηλά ψηλά στις ταμπέλες μιας ατέλειωτης διαδρομής...
Αυτός ήρθε, θυμήθηκε αμέσως το χαμόγελο του, της χάιδεψε λίγο το μπράτσο και τη φίλησε απαλά στα χείλη, "τέρας" της είπε "άμα βάλεις κάτι στο νου σου, τίποτα δε σε σταματά!". Ίσως εννοούσε τον έρωτα της γι' αυτόν...

ΜΕΣΗΜΕΡΙ, ανηφόρισαν στις παρυφές των Κάστρων ως το Γεντί Κουλέ, το λιμάνι έχασκε ανάσκελα παραδομένο στον καυτό ήλιο μιας παράδοξης φθινοπωριάτικης μέρας. Δήλωσαν ποιοί ήταν τώρα στο μικρό καφενεδάκι που φωτογράφιζε την πόλη, αδημονούσαν, δεν έβρισκαν τίποτα κοινό αλλά δεν τα παρατούσαν, θυμόντουσαν καλά κι οι δυό πως κάποτε είχαν δώσει υπαρξιακό λόγο τιμής, "Αθήνα-Θεσσαλονίκη, μια αγκαλιά απόσταση για μας".

ΣΟΥΡΟΥΠΟ, δοκίμασαν μια παλιά στάση που τους βόλευε, να περπατήσουν αγκαλιά όλη την παραλιακή οδό υπό το ηλιοβασίλεμα ενός Θερμαϊκού, πρέπει να τα δοκιμάσεις όλα για να πάψεις να είσαι ξενιτεμένος...

ΒΡΑΔΥ, παρήγγειλαν τη βαρκάδα για λογαριασμό τους, αυτή που σε περιφέρει κατευθείαν μες στα σωθικά του κόλπου με αντάλλαγμα την παράδοση σου, τίποτα πανάκριβο, τ' αξίζει να παραδοθείς...

ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ έδωσαν υπόσχεση, στος τέλος του επόμενου μήνα θα τον περίμενε αυτή στο Μοναστηράκι, δίκαιη ανταλλαγή, έπρεπε κι οι δυό να ξενιτευθούν... Για να ξαναβρεθούν...