Ηθελε............

Μόλις βγήκε στο κατάστρωμα,ένα ψυχρό αεράκι χτύπησε το κορμί του, φόρεσε το παλτό του και ακούμπησε τα χέρια του πάνω στο κάγκελο της κουπαστής.
Η θάλασσα είχε αγριέψει, άναψε ένα τσιγάρο, ήθελε να το κάνει μόνος του.
Μπορεί να ήταν κομμάτια από το ξενύχτι για να καλύψει μία βάρδια,  όμως δεν ήθελε να πάει ακόμα να ξαπλώσει. 
Κοίταξε τη θάλασσα,  μερικοί ήταν ρομαντικοί, έτσι κι αυτός.
Όταν την έβλεπε αγριεμένη του θύμιζε εκείνη, όταν τον ήθελε άγρια, όταν τον αγκάλιαζε σφιχτά και δεν ήθελε να τον αφήσει. 
Ακόμα και τώρα μερικές φορές όταν παίρνει κάποιο γράμμα της ,την αισθάνεται μόνη, παραδομένη σε αυτόν. 
Όμως και αυτός ήταν τρελός μαζί της, ανυπομονούσε να πάει κοντά της, τη λάτρευε.
Η απόσταση δεν είχε καταφέρει να τους χωρίσει, όσο κι αν ταξίδευε αισθανόταν πως την είχε μέσα του. 
Την κουβάλαγε μέσα στο μυαλό του.
Κάποιοι άνθρωποι όταν ερωτεύονται στοιχειώνουν ο ένας τον άλλον. 
Ίσως είναι υπερβολικό αυτό που σκέφτηκε, όμως δε μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτήν. 
Δεν τον ένοιαζε αν ένιωθε το ίδιο, του αρκούσαν οι στιγμές που πέρναγε μαζί της.
Τράβηξε μία τζούρα ακόμα, αύριο θα έπιαναν λιμάνι.
Θα έτρεχε κοντά της, είχε λαχταρήσει να την αγκαλιάσει,  να τη φιλήσει. Να αφεθεί στο έλεος των ματιών της.
Εκείνη.....Θα τον σκότωνε αύριο με τον έρωτα της....Όμως δεν τον ένοιαζε....
Άνοιξε την πόρτα και προχώρησε προς την καμπίνα του.
Η θάλασσα συνέχισε αγριεμένη να αγκαλιάζει το καράβι κι αυτός κουρασμένος ξάπλωσε και ονειρεύτηκε....

Σ.Βε'ι'ς
...τα βράδια ήθελε να την αγκαλιάσει...να νιώσει την ανάσα της...πάνω στο στήθος του... όμορφο ξημέρωμα...