Από τα χρόνια τα παλιά
καράβι ταξιδεύει
κι ούτε λιμάνι ούτε νησί
δε βρίσκει για να δέσει
Κρύβεται ο ήλιος στα νερά
η μέρα βασιλεύει
κι από το βαθύ το πιο βαθύ
σκοτάδι έχει πέσει
Από τα χρόνια τα παλιά
καράβι ταξιδεύει
έχει σκισμένα τα πανιά
σπασμένο το τιμόνι
Οι ναύτες του τρελαίνονται
γοργόνα τους μαγεύει
τους ρίχνει μες τα κύματα
στης θάλασσας το αμόνι
Καράβι είναι κι η καρδιά
και μες τη νύχτα πάει
αγάπη ψάχνει άγκυρα
χαρά να ξαποστάσει
Στεριά η αγάπη χάνεται
πουλί η χαρά πετάει
περνούν τα χρόνια κι η ζωή
και ποιος να τα προφτάσει
Καράβι είναι ο άνθρωπος
και πάνω του τ΄ αστέρια
του δείχνουνε το δρόμο του
που δεν τον γράφει χάρτης
Ό,τι αγαπάει χάνεται
το παίρνουν ξένα χέρια
έρχεται φεύγει μόνος του
ρεμπέτης και αντάρτης
Καράβι είναι κι η καρδιά
και μες τη νύχτα πάει
αγάπη ψάχνει άγκυρα
χαρά να ξαποστάσει
Στεριά η αγάπη χάνεται
πουλί η χαρά πετάει
περνούν τα χρόνια κι η ζωή
και ποιος να τα προφτάσει

Ταγαπαω....

Τὰ καράβια ποὺ φεύγουν

 γιὰ καινούρια ταξίδια

καὶ δὲν ξέρουν καλὰ -

ἂν ποτὲ θὰ γυρίσουν πίσω

ἀγαπάω, καὶ θά 

῾θελα μαζί τους νὰ πάω

κι οὔτε πιὰ νὰ γυρίσω

«Ποιος μου δίνει

 εμένα τα παιδικά μου χρόνια; 

Ποιος; 

Κανένας. 

Μόνο η Ιστορία…».

Το ταξίδι συνεχιζόταν.

Τίποτα δεν είναι πιο όμορφο και πιο αποφασιστικό από τον άνεμο. Οταν είναι σταθερός και φυσάει συνεχώς, σηκώνει το νερό, γεννά τα κύμματα της θάλασσας και ξεκονά την περιπέτειά του στη γη και τη θάλασσα.

Και τον άνεμο της θάλασσας κανείς δεν θα ήθελε να τον αγνοήσει.

Υπάρχουν πολλά θαλάσσια χρώματα. Η θάλασσα έχει χρώματα που κανείς δεν γνωρίζει.

- Ξέρεις οτι η θάλασσα έχει πολλά χρώματα;

- Ναι

- Ποια;

- Δεν ξέρω

- Η θάλασσα έχει το χρώμα των ματιών αυτού που την κοιτάζει. Εχει το χρώμα της ψυχής μας, και η ψυχή μας έχει το χρώμα των ματιών μας.

Jose Sarney

Ο Καπετάνιος των Ωκεανών

μια τον βυθό και μια το κά

Κάτι τέτοιες ώρες μοναξιάς
μόνος σου ξενυχτάς μόνος παραμιλάς
κάτι τέτοιες ώρες μοναξιάς
πόσο πολύ πονάς άσ' τα μην τα ρωτάς
κ έχω Θεέ μου τόσα να σου πω