OΣΟΙ....

ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΕ.....

Οσοι θα με θυμουνται 
πιστευω θα ειναι γελαστοι ..........
και ποτε γελασμενοι !!

Αυτό που θα ήθελα απόψε, είναι τη ζωή μου πίσω. Αλλά δεν ξέρω απο ποιόν να τη ζητήσω.

Τόσο τη σκόρπισα, τόσο τη χαράμισα, τόσο τη δάνεισα, τόσο την ξερίζωσα.

Απο ποιόν να τη ζητήσω τώρα.

Και τι ωφελεί.

Αυτό που θα ήθελα απόψε, τελικά, είναι ένας ώμος, να γείρω πάνω του και να κλάψω.

Να κλάψω πολύ. Με λυγμούς. Με κραυγές. Να κλάψω για όλα.

Για όσα αγάπησα. Για όσα ονειρεύτηκα. Για όσα ένιωσα. Για όσα περίμενα και δεν ήρθαν.

Για όσα ήρθαν. Για όσα με πρόδωσαν. Για όσα με χαράκωσαν. 

Για όσα με θανάτωσαν. Για όσα με ανάστησαν.

Να κλάψω πολύ. Με λυγμούς. Με κραυγές. Για όλα.

Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν’ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψυθιριστά: "Μη κλαίς".

Μόνο αυτό. Τίποτ’ άλλο. Μην κλαίς. Μόνο αυτό.

Η ζωή είναι στιγμές.
Λεπτά ή και δευτερόλεπτα που αθροίζονται και γίνονται μέρες, βδομάδες, μήνες, χρόνια.
Κι όλα αυτά μαζί, ζωή.
Γεμάτη χαρές και λύπες, γέλια και κλάματα, όνειρα κι ελπίδες.
Μα πάνω από όλα ταξίδι.
Στο άγνωστο, με μόνο χάρτη τις επιθυμίες μας. Ποιος ξέρει άραγε αν θα βρούμε το σωστό δρόμο και φτάσουμε σε όσα ονειρευτήκαμε;
Απρόβλεπτη η ζωή, δεν κλείνεται σε κουτιά, δεν υπογράφει συμβόλαια.

Σου λέει «περίμενε και θα δεις».

Το πρωί να γελάς σαν παιδί

το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα

και το δείλι να δακρύζεις περήφανα

(Δ.Λιαντίνης)

Μην αφηνετε την ψυχη σας να κρυωνει...Να την σκεπαζετε με τα ονειρα σας...

Άκου φιλε

Μην μου ξυπνάς το παρελθόν άσε να προλάβω το αύριο μου.

Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ' την ψυχή μας

και το μεταφέρουν στο στερέωμα

όπου αναβοσβήνει σαν θλιμμένο πάλσαρ

και το δρόμο δείχνει για τους ναυαγούς

Να Γελάς 

 και να λες δεν πειράζει..

ΣΑΝ.............

Έμενα..

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ 
ΜΙΛΑΜΕ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Απο το εγω 

μας πρεπει να απελπιστουμε

 και να προσπαθησουμε 

οσο μπορουμε

να το συντριψουμε γρηγορα


πριν συντριψει αυτο εμας..